Կարելի էր խնդիրը շատ վաղուց լուծել, որ էս օրին չհասնեինք. էս տարիների ընթացքում հոգնեցինք ասելով, ու, մեծ հաշվով, լսող չեղավ: Հիմա լինելու է էականորեն բարդ:
Երբ ասում եմ՝ այս մարդը ցմահ է ուզում մնալ, քանի որ իշխանություն լինելը նրա կյանքի ու անվտանգության՝ թերևս միակ երաշխիքն է, դա միայն կույրը չի կարող տեսնել:
Ցավոք, անգամ հիմա տեսանելի չեն իրավիճակի սթափ գնահատման ու կիրառական, արդյունք բերող գործողությունների միտումներ: Ցանկություններ, հատվածային քայլեր, բարի մղումներ իհարկե կան, սակայն՝ ոչ ավելին:
Մյուս կողմից՝ քայլեր ու՞մ կողմից, դա էլ է հարցադրում, որ միանշանակ պատասխան չունի: Ներքին գզվռտոցը շատ ավելի սուր է, քան՝ իրավիճակ փրկելու ու, առհասարակ, փրկվելու կամքը:
Ավելի մեծ խնդիր է այն, որ անգամ հիմա քաղաքական գործընթացները կարող են գնալ ֆեյք ճանապարհներով, որի հիմնական օրակարգը իշխանության և ոչ թե պետության հարցն է:
Ամեն դեպքում, հնարավորություններ դեռ կան: Մնաց դրանք օգտագործելու միտք լինի, սնոբիզմը, մուտիլովկեքը ամեն բան չոչնչացնեն:
Ալեն Ղևոնդյան